Stage weken op de eerste hulp!
Blijf op de hoogte en volg Rianne
27 Juni 2015 | Filipijnen, Davao
Afgelopen 2 weken hebben Fleur en ik stage gelopen op de eerste hulp. Het is anders dan op de eerste hulp in Nederland omdat we hier niet van te voren worden gebeld dat er een spoedgeval aankomt, maar alles komt onverwachts. Op de eerste hulp hier komen spoedgevallen binnen en iedereen komt hier voordat ze worden opgenomen in het ziekenhuis. Het is standaard bij de opname dat je een infuus krijgt omdat hierdoor de meeste medicatie wordt gegeven. En dit hebben we dan ook mogen doen, met succes!
Ook hebben we wat heftige dingen meegemaakt zoals een oudere man waarbij Fleur en ik al tegen elkaar zeiden dat het er niet goed uit zag bij binnenkomst, een paar minuten later na een poging tot reanimeren is deze man ook overleden. Het is fijn dat je dan samen op een afdeling staat om het er met z’n tweeën over te hebben.
We hebben ook kleine spoedgevallen gezien zoals: hyperventilatie, ernstige uitdroging, epileptische aanval en een visgraatje die vastzat in iemands keel.
Gelukkig hebben we ook wat leuke dingen gezien zoals een bevalling! Wat is dit bijzonder om mee te maken. Het ging veel sneller dan we hadden gedacht. Mevrouw was al opgenomen in het ziekenhuis en was zolang mogelijk op de afdeling gebleven totdat het zover was. Eenmaal op de bevallingskamer was het binnen een half uur gebeurd, en werd er een lief klein gezond jongetje geboren!
Ook hebben we met Dr. Robillo een operatie mogen meekijken van een beenamputatie. Nog iets wat heel bijzonder was om mee te maken. In Nederland krijg je niet zomaar de kans om zoiets te zien. Het was erg leuk dat Dr. Robillo de operatie deed want hij legde goed uit wat er gebeurde en als je vragen had kon je ze gewoon stellen.
Op onze laatste avonddienst maakte Fleur en ik weer een spoedgeval mee. Er kwam een 21-jarige jongen binnen die een motorcycle ongeluk had gehad. Toen hij binnen werd gebracht was hij niet bij bewustzijn (reageerde niet op vragen) maar hij reageerde wel op de pijn die hij had, en dit was ook goed te zien. Het bleek dat hij een bloeding had ergens in zijn borstkas en een pneumothorax. Het was bijzonder om mee te maken hoe ze hier in het ziekenhuis handelen met zo’n situatie, weer niet te vergelijken met Nederland want daar zouden ze gelijk de monitor aansluiten maar hier hebben ze helaas die mogelijkheid niet. Ze hebben gedaan wat ze konden en daarna is hij doorgestuurd naar het grotere ziekenhuis in Davao. Het was erg aangrijpend om mee te maken omdat het ook nog iemand is van je eigen leeftijd.
Het blijft ook moeilijk dat Visaya (de taal die ze hier spreken) een erg moeilijke taal is om te leren en te begrijpen. Want vaak begrijp je niks van waar de familie het over heeft en soms is het fijn om even iets tegen de familie of patiënt te zeggen maar dat is lastig als ze geen Engels kunnen.
Gisteren hebben we samen met de HAN-studenten en de jongens van sport en bewegen ons afscheidsfeestje gegeven voor alle werknemers van het ziekenhuis en de vrijwilligers, een erg geslaagd feestje!
Onze stage in het ziekenhuis zit erop! Aankomende week gaan we de basisschool en het weeshuis bezoeken. Ook hebben we wat ideeën waar we ons sponsorgeld aan kunnen besteden die we aankomende week met Dr. Robillo gaan bespreken.
Dit is ons laatste weekend bij het ziekenhuis. Volgende week zaterdag ochtend vliegen we naar Cebu waar we 2 nachten verblijven. Maandag vliegen we door naar Palawan waar we de hele week door brengen. En dan vliegen we zondag 12 juli naar Manila waar we nog een nachtje blijven voordat we Maandagavond beginnen aan onze terugreis naar Nederland!
Tot snel!
Liefs Rianne
Ook hebben we wat heftige dingen meegemaakt zoals een oudere man waarbij Fleur en ik al tegen elkaar zeiden dat het er niet goed uit zag bij binnenkomst, een paar minuten later na een poging tot reanimeren is deze man ook overleden. Het is fijn dat je dan samen op een afdeling staat om het er met z’n tweeën over te hebben.
We hebben ook kleine spoedgevallen gezien zoals: hyperventilatie, ernstige uitdroging, epileptische aanval en een visgraatje die vastzat in iemands keel.
Gelukkig hebben we ook wat leuke dingen gezien zoals een bevalling! Wat is dit bijzonder om mee te maken. Het ging veel sneller dan we hadden gedacht. Mevrouw was al opgenomen in het ziekenhuis en was zolang mogelijk op de afdeling gebleven totdat het zover was. Eenmaal op de bevallingskamer was het binnen een half uur gebeurd, en werd er een lief klein gezond jongetje geboren!
Ook hebben we met Dr. Robillo een operatie mogen meekijken van een beenamputatie. Nog iets wat heel bijzonder was om mee te maken. In Nederland krijg je niet zomaar de kans om zoiets te zien. Het was erg leuk dat Dr. Robillo de operatie deed want hij legde goed uit wat er gebeurde en als je vragen had kon je ze gewoon stellen.
Op onze laatste avonddienst maakte Fleur en ik weer een spoedgeval mee. Er kwam een 21-jarige jongen binnen die een motorcycle ongeluk had gehad. Toen hij binnen werd gebracht was hij niet bij bewustzijn (reageerde niet op vragen) maar hij reageerde wel op de pijn die hij had, en dit was ook goed te zien. Het bleek dat hij een bloeding had ergens in zijn borstkas en een pneumothorax. Het was bijzonder om mee te maken hoe ze hier in het ziekenhuis handelen met zo’n situatie, weer niet te vergelijken met Nederland want daar zouden ze gelijk de monitor aansluiten maar hier hebben ze helaas die mogelijkheid niet. Ze hebben gedaan wat ze konden en daarna is hij doorgestuurd naar het grotere ziekenhuis in Davao. Het was erg aangrijpend om mee te maken omdat het ook nog iemand is van je eigen leeftijd.
Het blijft ook moeilijk dat Visaya (de taal die ze hier spreken) een erg moeilijke taal is om te leren en te begrijpen. Want vaak begrijp je niks van waar de familie het over heeft en soms is het fijn om even iets tegen de familie of patiënt te zeggen maar dat is lastig als ze geen Engels kunnen.
Gisteren hebben we samen met de HAN-studenten en de jongens van sport en bewegen ons afscheidsfeestje gegeven voor alle werknemers van het ziekenhuis en de vrijwilligers, een erg geslaagd feestje!
Onze stage in het ziekenhuis zit erop! Aankomende week gaan we de basisschool en het weeshuis bezoeken. Ook hebben we wat ideeën waar we ons sponsorgeld aan kunnen besteden die we aankomende week met Dr. Robillo gaan bespreken.
Dit is ons laatste weekend bij het ziekenhuis. Volgende week zaterdag ochtend vliegen we naar Cebu waar we 2 nachten verblijven. Maandag vliegen we door naar Palawan waar we de hele week door brengen. En dan vliegen we zondag 12 juli naar Manila waar we nog een nachtje blijven voordat we Maandagavond beginnen aan onze terugreis naar Nederland!
Tot snel!
Liefs Rianne
-
27 Juni 2015 - 13:49
Erna Van De Poll:
Tjee Rianne, wel heftig hoor! Zowel het overlijden als een geboorte van zo dichtbij meemaken is best aangrijpend en indrukwekkend. Jullie rugzakje wordt zo wel gevuld met allerlei emotie! Wel fijn dat er goed over gepraat wordt en dat jullie dan samen zijn. Afscheidsfeestje ook alweer achter de rug. De tijd is voorbij gevlogen. Nog een lekkere vakantie voor de boeg en dan weer terug naar Nederland. Wij staan klaar op Schiphol lieverd. Love you -
27 Juni 2015 - 15:36
Caminofrans:
Test -
27 Juni 2015 - 16:05
Papa:
Hoi Schatje,
Wouwww....wat een ervaring zeg!Jaa zo zie je echt dat leven en dood heel dicht bij elkaar liggen.Zal best alllemaal een behoorlijke inpact op jullie gehad hebben.Frustrerend voor jullie als je mensen wil troosten en de taal niet spreekt....echt vervelend!Maar jullie hebben je best gedaan en daar gaat het om.Tja..naar zoiets ben je wel weer aan vakantie toe he?Afscheidfeest was geslaagd hoorde ik,leuk!Jaa nu schiet het echt op!
Nou jullie hebben nog heeel wat vlieguren voor de boeg na de vakantie en weer terug naar huis.Wens jullie in iedergeval het allerbeste en geniet er nog van de laatse weekjes....fijne vakantie!Pas goed opjezelf!
Jaa Schiphol komt weer in zicht.......
Papa hvj xxx -
27 Juni 2015 - 21:38
Diny Derksen:
Hoi Rianne,wat een mooi aangrijpend verhaal weer wat je allemaal hebt meegemaakt en ook erg afwisselend.jij bent straks van alle markten thuis! Misschien kan ik je ook 'n keer inhuren als ik oud ben. Haha!! Nou meid geniet nog lekker van de laatste weken en tot ziens!! Groetjes. Dikke Kussss!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
